(Część I)
Autor: Prof Michel Chossudovsky
Global Research, 15 listopada 2021 r.
(Tłum.: L.B.)
Wstęp
Istnieje wiele zamieszania i dezinformacji dotyczących natury tak zwanej „pandemii” Covid-19.
Rządy i media korporacyjne rzadko wspominają o definicji pandemii.
To, co potwierdza istnienie pandemii, to nie tylko liczba osób dotkniętych Covid-19, ale także wiarygodne dowody na wybuch epidemii choroby, która rozprzestrzenia się na szerokim obszarze geograficznym „w tym w wielu krajach lub kontynentach”.
„Pandemia to epidemia, która staje się bardzo powszechna i dotyka cały region, kontynent lub świat” (Natura)
Powyższa definicja w żaden sposób nie opisuje rzekomego rozprzestrzeniania się SARS-CoV-2.
Nigdy nie było pandemii
Badałem tę sprawę szeroko od stycznia 2020 r. i doszedłem do wniosku na podstawie odpowiednich definicji, historii kryzysu koronowego, a także oficjalnych „szacunków” WHO „pozytywnych przypadków Covida”, że nigdy nie doszło do pandemii.
Na początku kryzysu koronowego liczba tak zwanych potwierdzonych przypadków pozytywnych była bardzo niska, zaczynając od 83 pozytywnych przypadków poza Chinami (6,4 miliarda ludzi). Te absurdalnie niskie liczby zostały jednak wykorzystane do uzasadnienia uruchomienia 30 stycznia 2020 r. ogólnoświatowego zagrożenia zdrowia publicznego, prowadzącego sześć tygodni później do oficjalnego ogłoszenia ogólnoświatowej pandemii w dniu 11 marca 2021 r. (44 279 pozytywnych przypadków nosicielstwa poza Chinami).
Test, test, test
Dopiero po oficjalnym ogłoszeniu pandemii (11 marca 2020 r.) liczba przypadków Covid-19 wzrosła. I nie miało to nic wspólnego z rzekomym rozprzestrzenianiem się choroby na główne regiony świata.
Powstała wysoce zorganizowana aparatura badawcza Covid. Zadaniem było Test Test Test.
Tymczasem Fundacja Gatesa wraz z innymi filantropami-miliarderami hojnie sfinansowała spore inwestycje w testy PCR-RT
Test reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR-RT)
„Dostosowany” i wadliwy test PCR-RT (który w żadnych okolicznościach nie identyfikuje wirusa SARS-CoV-2) został wykorzystany na całym świecie do wygenerowania milionów błędnie dodatnich przypadków Covid. Był użyty aby stworzyć iluzję, że domniemana pandemia była prawdziwa i że wirus SARS-CoV-2 rozprzestrzeniał się bezlitośnie we wszystkich głównych regionach świata.
Ta ocena oparta na błędnych liczbach została następnie wykorzystana do prowadzenia kampanii strachu.
Błędne liczby pozytywnych przypadków są teraz częścią gigantycznej bazy danych, w połączeniu z fałszywymi danymi na temat tak zwanej śmiertelności na Covid-19.
Z kolei te miliony pozytywnych przypadków są następnie wykorzystywane do uzasadnienia każdej polityki związanej z Covid-19 przyjętej od marca 2020 r., w tym zablokowania (lockdownu), ograniczenia siły roboczej, dystansu społecznego, maskowania twarzy, zamykania szkół, uczelni i uniwersytetów, zawieszenie imprez kulturalnych, sportowych itp.
Ta tabela pozytywnych przypadków Covida została również wykorzystana jako pretekst do uzasadnienia „zamknięcia” gospodarki światowej w marcu 2020 r. (jednoczesne „zamknięcie” 190 gospodarek narodowych państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych) rzekomo w celu ratowania życia.
A od grudnia 2020 r. rzekoma „pandemia Covid-19” jest wykorzystywana do przekonywania ludzi na całym świecie, że szczepionka Covid-19 (w połączeniu z paszportem szczepionki) jest „rozwiązaniem” i sposobem na ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby.
Definiowanie pandemii
Analizując ewolucję kryzysu Covid-19, musimy rozróżnić trzy ważne pojęcia: wybuch choroby, epidemia i pandemia.
Wybuch choroby stanowi:
„nagły wzrost zachorowalności” i zazwyczaj ogranicza się do określonego obszaru lub określonej grupy osób. Jeśli epidemia stanie się bardziej dotkliwa i mniej zlokalizowana, można ją scharakteryzować jako epidemię. Jeśli rozszerzy się jeszcze bardziej i dotknie znaczną część populacji, chorobę można scharakteryzować jako pandemię. (Słownik Webster-Merriam)
Epidemia jest zdefiniowana jako wybuch choroby:
„wpływający lub mający tendencję do wpływania na nieproporcjonalnie dużą liczbę osób w populacji, społeczności lub regionie w tym samym czasie”
Pandemia jest szeroko definiowana jako rozszerzenie epidemii:
„Wybuch choroby występujący na dużym obszarze geograficznym (takim jak wiele krajów lub kontynentów) i zazwyczaj dotykający znaczną część populacji” (Webster-Merriam, podkreślenie dodane)
W oparciu o powyższe definicje, a także dane opublikowane przez chińskie organy ds. zdrowia dotyczące pozytywnych przypadków, pod koniec grudnia 2019 r. w Wuhan w prowincji Hubei doszło do wybuchu choroby.
Przegląd danych prowadzących do oficjalnej decyzji WHO o ogłoszeniu pandemii 11 marca 2020 r. potwierdza, co następuje:
- brak dowodów na pandemię charakteryzującą się wybuchem Covid-19 „na szerokim obszarze geograficznym, takim jak wiele krajów lub kontynentów”
- Oficjalnie opublikowane dane WHO dotyczące rzekomego rozprzestrzeniania się Covid-19 nie potwierdzają istnienia ani epidemii, ani pandemii.
Stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (PHEIC)
Pierwszy krok w kierunku budowania fałszywego konsensusu w sprawie potencjalnego rozprzestrzeniania się choroby został zainicjowany 30 stycznia 2020 r. decyzją WHO o ogłoszeniu stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (PHEIC).
Zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi (IHR) z 2005 r. państwa członkowskie WHO mają „prawny obowiązek niezwłocznej odpowiedzi na PHEIC”.
Bez cienia dowodu dyrektor generalny WHO ogłosił PHEIC, wskazując na:
„zagrożenie zdrowia publicznego dla innych państw poprzez potencjalne międzynarodowe rozprzestrzenianie się choroby, co wymaga skoordynowanej reakcji międzynarodowej”.
To ostrzeżenie wskazywało na możliwość wystąpienia pandemii.
Globalny kryzys zdrowotny oparty na 83 pozytywnych przypadkach Covid-19 poza Chinami
PHEIC z 30 stycznia 2020 r. daje do zrozumienia, że może wybuchnąć pandemia. W zaleceniu opublikowanym 19 grudnia 2019 r. (zaledwie dwa tygodnie przed wybuchem w Wuhan) WHO potwierdziła definicję PHEIC:
„sytuacja, która jest:
- poważna, nagła, niezwykła lub nieoczekiwana;
- niesie za sobą konsekwencje dla zdrowia publicznego poza granicami państwa dotkniętego chorobą;
- może wymagać natychmiastowych działań międzynarodowych”
Powołanie się na PHEIC było oszukańczą decyzją dyrektora generalnego WHO, dr. Tedrosa Adhanoma Ghebreyesusa. Czemu? Ponieważ na dzień 30 stycznia 2020 r. odnotowano 83 pozytywne przypadki Covid poza Chinami wśród pozostałej populacji globu 6,4 miliarda ludzi.
83 przypadki w 18 krajach, a tylko 7 z nich nie miało historii podróży po Chinach. (zob. WHO, 30 stycznia 2020 r.).
„Dowody” wskazują na oszustwo
Nie było nic „poważnego, nagłego, niezwykłego lub nieoczekiwanego” wymagającego natychmiastowego działania międzynarodowego. Te śmiesznie niskie liczby, o których nie wspominały media, nie przeszkodziły w rozpoczęciu ogólnoświatowej kampanii strachu.
W tygodniu poprzedzającym tę historyczną decyzję WHO. PHEIC była przedmiotem „konsultacji” na Światowym Forum Ekonomicznym (WEF), Davos (21-24 stycznia). Dyrektor generalny WHO dr Tedros był obecny w Davos. Czy te konsultacje miały istotny wpływ na historyczną decyzję WHO o ogłoszeniu PHEIC 30 stycznia?
Czy wystąpił konflikt interesów zgodnie z definicją WHO? Największym darczyńcą WHO jest Fundacja Billa i Melindy Gatesów, która wraz z WEF i CEPI ogłosiła już w Davos opracowanie szczepionki przeciw Covid-19 – przed historycznym ogłoszeniem PHEIC 30 stycznia 2020 r.
Dyrektor Generalny WHO miał poparcie Fundacji Billa i Melindy Gatesów, Big Pharmy i Światowego Forum Ekonomicznego (WEF). (Patrz Michel Chossudovsky, Ebook, rozdział II)
„Podziały” w WHO
Istnieją przesłanki, że decyzja Dyrektora Generalnego WHO o ogłoszeniu PHEIC została podjęta w kuluarach Światowego Forum Ekonomicznego (WEF) w Davos (21-24 stycznia), co pokrywało się ze spotkaniem komisji kryzysowej WHO 22 stycznia w Genewie. Styczeń 2020 r. Zgodnie z protokołem tego spotkania (fragment poniżej), w ramach Komitetu Kryzysowego istniały podziały dotyczące powołania PHEIC:
22 stycznia członkowie Komitetu Kryzysowego wyrazili rozbieżne poglądy na temat tego, czy to wydarzenie stanowi PHEIC, czy nie. W tamtym czasie rada była taka, że wydarzenie nie stanowi PHEIC, ale członkowie Komitetu zgodzili się, że sytuacja jest pilna i zasugerowali, że Komitet powinien zostać ponownie zebrany w ciągu kilku dni w celu dalszego zbadania sytuacji.
„Rozbieżne poglądy” to mało powiedziane. Pojawił się stanowczy sprzeciw wobec wdrożenia PHEIC. 83 pozytywne przypadki 30 stycznia „nie stanowią PHEIC”.
Powinienem wspomnieć, że pierwsza PHEIC sięga 2009 roku. Została zainaugurowana przez WHO w związku z pandemią świńskiej grypy H1N1, która okazała się oszustwem.
29 stycznia 2020 r., dzień poprzedzający uruchomienie PHEIC (odnotowane przez WHO), było 5 przypadków w USA, 3 w Kanadzie, 4 we Francji, 4 w Niemczech.
Nie było „podstawy naukowej” uzasadniającej rozpoczęcie ogólnoświatowego zagrożenia zdrowia publicznego.
Należy pamiętać, że powyższe dane liczbowe opierają się na szacunkach Covid wygenerowanych przez kontrowersyjną i sporną metodologię PCR-RT.
31 stycznia 2020 r.: Decyzja prezydenta Trumpa o zawieszeniu podróży lotniczych z Chinami
I te śmiesznie niskie liczby pozytywnych przypadków Covida zostały następnie wykorzystane przez prezydenta Trumpa do zawieszenia podróży lotniczych do Chin następnego dnia (31 stycznia 2020 r.).
… Trump ogłosił, że odmówi wjazdu do USA zarówno Chińczykom, jak i obcokrajowcom, „którzy podróżowali po Chinach w ciągu ostatnich 14 dni”. To natychmiast wywołało kryzys w podróżach lotniczych, transporcie, stosunkach handlowych USA-Chiny, a także w transakcjach frachtowych i spedycyjnych.
…Pięć tak zwanych „potwierdzonych przypadków” w USA wystarczyło, aby „uzasadnić” decyzję prezydenta Trumpa z 31 stycznia 2020 r. o zawieszeniu podróży lotniczych do Chin, jednocześnie przyspieszając kampanię nienawiści przeciwko etnicznym Chińczykom w całym świecie zachodnim. (Michel Chossudowski, E-Book Rozdział II)
Ta historyczna decyzja z 31 stycznia 2020 r. utorowała drogę do zakłócenia międzynarodowego handlu towarami, a także nałożenia światowych ograniczeń na podróże lotnicze. Doprowadziło to również do bankructwa głównych linii lotniczych, sieci hotelowych i branży turystycznej na całym świecie.
A wszystko, czego potrzebowali, to 83 przypadki z dodatnim wynikiem Covid.
Kolejny etap sagi COVID-19 rozpocznie się 20 lutego 2020 r.
20-21 lutego 2020 r. Dr Tedros daje do zrozumienia, że pandemia jest nieuchronna. 1073 pozytywne przypadki Covid poza Chinami
Na konferencji prasowej w czwartek 20 lutego po południu (czasu CET) na briefingu w Genewie, Dyrektor Generalny WHO. Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus powiedział:
„Jestem zaniepokojony, że szansa na powstrzymanie epidemii „zamyka się”…
„Wierzę, że okno możliwości nadal istnieje, ale okno się zawęża”.
Bzdury i jawne kłamstwa. W dniu historycznej konferencji prasowej dr. Tedrosa (20 lutego 2020 r.) zarejestrowana liczba potwierdzonych przypadków poza Chinami wyniosła 1073, z czego 621 stanowili pasażerowie i załoga statku wycieczkowego Diamond Princess (uwięzionego na japońskich wodach terytorialnych).
Tego samego dnia 57,9% „potwierdzonych przypadków” Covid-19 na całym świecie pochodziło z Diamentowej Księżniczki, co nie jest reprezentatywne dla ogólnoświatowego „trendu statystycznego”. Ze statystycznego punktu widzenia decyzja WHO wskazująca na potencjalne „rozprzestrzenianie się wirusa na całym świecie” nie miała sensu.
Na statek nałożono kwarantannę. Zobacz badanie NCBI. Wielu pasażerów zachorowało z powodu zamknięcia i odizolowania statku. Wszyscy pasażerowie i załoga Diamentowej Księżniczki poddali się testowi PCR. Bez danych z Diamentowej Księżniczki, tak zwane potwierdzone przypadki na całym świecie poza Chinami 20 lutego 2020 r. były rzędu 452 na 6,4 miliarda populacji. (Patrz wykres poniżej).
Nie trzeba dodawać, że te tak zwane dane odegrały kluczową rolę w zainicjowaniu kampanii strachu i załamaniu rynków finansowych w lutym 2020 r.
Uwaga: Powyższe tabelaryczne dane z 20 lutego 2020 r. wskazują na 1073 przypadki. 1076 przypadków ogłoszono na konferencji prasowej WHO)
Oświadczenie dr. Tedrosa (oparte na błędnych koncepcjach i statystykach) przygotowało grunt pod załamanie giełdy w dniach 20-21 lutego.
Są to liczby (tabela poniżej) użyte do poparcia ostrzeżeń Tedrosa, że pandemia jest nieuchronna.
Początek marca 2020 r.
Odnotował, że przypadki nosicielstwa dodatniego są niezmiernie niskie. 5 marca dyrektor generalny WHO potwierdza, że poza Chinami zgłoszono 2055 przypadków w 33 krajach. Około 80% tych przypadków pochodziło z trzech krajów (Korei Południowej, Iranu, Włoch).
Do 8 marca, (trzy dni przed oficjalnym ogłoszeniem pandemii Covid-19), liczba „potwierdzonych przypadków” (zainfekowanych i wyleczonych) w Stanach Zjednoczonych była rzędu 430, a 8 marca 2020 r. wzrosła do około 600.
Porównaj te absurdalnie niskie liczby z tymi dotyczącymi wirusa grypy typu B: CDC oszacowało, że w latach 2019-2020 było „co najmniej 15 milionów [amerykańskich] przypadków wirusowych chorób grypy… 140 000 hospitalizacji i 8 200 zgonów. (The Hill)
Warto zauważyć, że na początku marca zgłoszone nowe przypadki w Chinach spadają do dwucyfrowej liczby. 99 przypadków zarejestrowanych 7 marca. Wszystkie nowe przypadki poza prowincją Hubei zostały sklasyfikowane jako „infekcje importowane” (z innych krajów). Wiarygodność danych pozostaje do ustalenia:
99 nowo potwierdzonych przypadków, w tym 74 w prowincji Hubei, … Nowe przypadki obejmowały 24 infekcje importowane – 17 w prowincji Gansu, trzy w Pekinie, trzy w Szanghaju i jeden w prowincji Guangdong.
Podczas gdy epidemia w prowincji Hubei praktycznie się skończyła, zaczynała się fałszywa pandemia poza Chinami, która wybuchła 11 marca.
11 marca 2020 r.: Historyczna pandemia Covid-19, 44 279 „potwierdzonych przypadków”
WHO oficjalnie ogłosiła ogólnoświatową pandemię w czasie, gdy poza Chinami odnotowano 44 279 potwierdzonych przypadków (na 6,4 miliarda populacji). Oto uzasadnienie Dyrektora Generalnego WHO dotyczące decyzji WHO o ogłoszeniu ogólnoświatowej pandemii:
Jak powiedziałem w poniedziałek, samo spojrzenie na liczbę przypadków i liczbę dotkniętych nimi krajów nie wyjaśnia całej historii.
Spośród 118 000 przypadków zgłoszonych na całym świecie w 114 krajach, ponad 90 procent przypadków dotyczy tylko czterech krajów, a dwa z nich – Chiny i Republika Korei – mają znacznie zmniejszającą się epidemię.
81 krajów nie zgłosiło żadnych przypadków, a 57 krajów zgłosiło 10 przypadków lub mniej.
Bezsensowne i sprzeczne stwierdzenie. Brak dowodów na rozwijającą się pandemię.
Te liczby posłużyły do uzasadnienia zablokowania i zamknięcia 190 gospodarek krajowych „w celu ratowania życia”.
W Stanach Zjednoczonych, zarejestrowanych 11 marca 2020 r., według Centrum Johna Hopkinsa było: 1335 „przypadków” i 29 zgonów (tzw. „przypuszczalne” plus potwierdzone PCR).
Brak dowodów na pandemię 11 marca 2020 r.
Zaraz po ogłoszeniu przez WHO „pandemii” (11 marca 2020 r.) kampania strachu weszła na wyższy poziom. Giełdy załamały się następnego dnia: Czarny Czwartek.
18 marca 2020 r. w USA wprowadzono blokadę (lockdown).
Wzrost ilości przypadków Covida w następstwie blokady z 11 marca 2020 r.
Na poniższym diagramie można zaobserwować, że zarejestrowane pozytywne przypadki Covid były wyjątkowo niskie przed oficjalnym ogłoszeniem pandemii w dniu 11 marca 2020 r.: 44 279 przypadków poza Chinami. Nie było żadnego uzasadnienia dla rozpoczęcia blokady jako środka do walki z nieistniejącą „pandemią”.
Od 11 marca 2020 r., po zastosowaniu blokady (lockdownu), rządy krajowe zostały wezwane do wdrożenia testu PCR-RT na masową skalę, w celu zwiększenia liczby przypadków nosicielstwa dodatniego na całym świecie.
Test, Test, Test: Liczby zaczęły rosnąć z myślą o generowaniu coraz większej liczby fałszywych statystyk.
Spójrz na poniższą tabelę. Bardzo mała liczba pozytywnych przypadków na początku marca. A potem, pozytywne przypadki Covid rosną od kwietnia, maja do czerwca 2020 r.
* * *
W części II przeanalizujemy rolę wadliwego testu PCR-RT i jego zastosowanie w podtrzymywaniu iluzji ogólnoświatowej pandemii:
Zobacz także E-Book Michela Chossudovsky’ego, 13 rozdziałów (w jęz. angielskim):
* * *
O autorze:
Michel Chossudovsky jest wielokrotnie nagradzanym autorem, emerytowanym profesorem ekonomii na Uniwersytecie w Ottawie, założycielem i dyrektorem Centrum Badań nad Globalizacją (CRG) w Montrealu, edytorem Global Research. Jako profesor wizytujący wykładał w Europie Zachodniej, Azji Południowo-Wschodniej, Pacyfiku i Ameryce Łacińskiej. Był doradcą ekonomicznym rządów krajów rozwijających się oraz konsultantem kilku organizacji międzynarodowych. Jest autorem jedenastu książek, w tym „Globalizacja ubóstwa” i „Nowy porządek świata” (2003), „Wojna z terroryzmem” w Ameryce (2005), Globalny kryzys gospodarczy, Wielki kryzys XXI wieku (2009) (Redaktor ), W kierunku scenariusza III wojny światowej: niebezpieczeństwa wojny nuklearnej (2011), Globalizacja wojny, Długa wojna Ameryki z ludzkością (2015). Jest współautorem Encyclopaedia Britannica. Jego pisma zostały opublikowane w ponad dwudziestu językach. W 2014 r. Został odznaczony Złotym Medalem za Zasługi Republiki Serbii za publikacje na temat natowskiej wojny agresyjnej przeciwko Jugosławii. Można się z nim skontaktować pod adresem crgeditor@yahoo.com
* * *
P.S.:
Zamieściłem link do tego artykułu na Facebooku, ale nie potrwało długo. Po kilku godzinach Facebook usunął ten materiał, popierając swoją decyzję zwykłą tyradą kłamstw:
Zwróćcie uwagę, że artykuł nie zawiera opinii. Zawiera fakty. Facebook cenzuruje fakty i oficjalne dane statystyczne. Oczywista cenzura z powodów politycznych – jak za komuny. Mam nadzieję, że ci bozowie staną przed Międzynarodowym Trybunałem Nuremberg 2.0 i zostamną sprawiedliwie osądzeni oraz ukarani.
Region Pojezierze 